Schoonmaken in Semarang

Semarang, Adenium     zondag 09/04/2017, 23.00 uur
Gisteren zijn we aangekomen op onze vaste stek voor de aankomende twee maanden: Semarang. We verblijven in het meisjeshuis ‘Adenium’. We hebben de hotels en ‘home stays’ achter ons gelaten. De vakantie is voorbij en nu gaat het ‘echte werk’ beginnen. We hadden expres gepland om zaterdag aan te komen, zodat we ons vandaag een beetje konden settelen. En die tijd konden we goed gebruiken…

Bij aankomst bij het meisjeshuis waar we allebei onze kamer hebben bleken de faciliteiten iets anders dan verwacht. En als mensen vragen waar we verblijven dan zeggen ze: ‘Er zijn veel locaties die beter zijn’. (Voor de Nijmegenaren: een beetje het Hogeveld van Semarang dus.) We kunnen alleen met koud water douchen, de fundering van het bed bestaat uit maar enkele plankjes waardoor hij lekker doorzakt, er is een koelkast, maar die delen we met 10 anderen en is dus lekker vies. Daarnaast is de kamer niet schoon aangeleverd (en naar wat lijkt in maanden niet schoongemaakt) wat betekent dat we de eerste nacht vergezeld worden door tientallen beestenvriendjes.  Wel is er een airco en als onverwachte verassing hangt er een televisie met Indonesische zenders en dat troost ons wel weer enorm.

Vandaag hebben we dus schoongemaakt en de kakkerlakken en andere beesten, dood of levend, de deur uitgewerkt. Waar ik gisteren nog vol bewondering keek naar hoe een vrouw ’s ochtends hard ons verblijf aan het poetsen was met Indonesische stoffer en blik, probeerde ik die vandaag zelf te hanteren. De kamer maak ik wat gezelliger met mijn nieuwe batik schilderij, bedankt Yogakartaanse Maffia! Daarnaast hebben we gegeten en boodschappen gedaan met Mukesh en Debi die hier al langer studeren en ons hier alle goedkope en goede winkels en restaurantjes laten zien. Dat is erg gezellig! Vanavond wilde we onze klamboe ophangen, en Debi helpt ons dat aan portier hier te vragen, want Engels kunnen ze hier niet. Engels en handen en voeten taal willen ze hier niet proberen te begrijpen. Het is ook moeilijk… als wij een plaatje van een hamer laten zien wat zouden we dan bedoelen??? Als er iets is, wordt er altijd een student uit het verblijf bij geroepen. Vanavond is er helaas geen hamer meer beschikbaar, ze komen hem morgen brengen. Ik was zo blij dat het gelukt was dat ik zonder aarzelen ‘oké’ zei op het tijdstip waarop hij langs komt morgen. 6.00 uur ’s ochtends… nu maar hopen dat hij komt. Welterusten!

Semarang, Adenium     maandag 10/04/2017, 6.10 uur
De klamboeman die de hamer zou brengen is niet gekomen en ook nergens te bekennen. Ik ga weer terug in bed.

Semarang, UNDIP           maandag 10/04/2017, 11.30 uur
Vandaag is onze eerste dag op de Universiteit ‘UNiversitas DIPoneogoro (UNDIP)’. We zitten in ons lokaaltje. Er staan 2 kleine bureautjes in met twee kleine computer schermen. Verder zijn er nu twee andere studenten in de ruimte, Fiana en Widya, zullen ons helpen bij ons onderzoek met onder andere de taalbarrière tijdens de interviews. Het zijn twee leuke meiden van 22 jaar en we praten wat met elkaar over wie we zijn en welk onderzoek we gaan doen. Ik laat nog wat foto’s van thuis zien en Fiana laat een presentatie zien van wat je echt moet weten (van o.a. omgeving en cultuur) als je Semarang bezoekt.  We zouden om 11.00 uur opgehaald worden om het hoofd van de faculteit te ontmoeten, maar ja de tijd in Indonesië is rekbaar…

Semarang, Restaurant  maandag 10 april 2017 13.30 uur
We zitten in een restaurant voor lunch met onze begeleiders en Fiana en Widya. We zitten aan lage tafels op de grond en kunnen onze voeten in het water doen en dan komt er een leger van vissen (van een centimeter of 10) op je voet afgestormd om aan je voet te knagen. Dat houden we niet lang vol, want dat kietelt als de pest. Als dank vooraf geven we stroopwafels en topdrop. Waarvan de stroopwafels bij de meiden duidelijk het best bevallen. Morgen gaan we naar het studie gebied: de sloppenwijken aan de kust van Semarang. Stiekem best een beetje spannend…