Op een (on)bewoond eiland...

Woensdag 24 mei 2017, Karimunjawa eilanden

Zoals het filmpje op de Facebookpagina (‘Mariël in Indonesië’) al deed vermoeden, waren wij afgelopen weekend op de Karimunjawa eilanden. Oftewel alles wat volgens ons wereldbeeld overeenkomt met het paradijs: witte stranden, blauwe zee, zon, palmbomen etc. etc.. We hebben een lang weekend vrij gekregen en omdat ik dit jaar niet met mijn familie mee naar het Oerol festival op Terschelling kan, ga ik in plaats daarvan dit jaar maar naar dit eiland.

We vertrokken al donderdag middag om 16.00 uur vanaf ons verblijf en kwamen om 20.30 uur aan in de stad Jepara waar we sliepen bij een vriendin van een vriendin op de universiteit. Dat kan hier allemaal gewoon. En zo maak je nog eens wat mee. ’s Avonds kijken we een Koreaanse film met het meisje en ’s ochtends krijgen we vers door haar moeder gemaakte mie goreng, witte rijst en inktvis als ontbijt. Bijzonder, maar het smaakte goed!
Na een boottocht van 2 uur komen we om 11 uur aan op het eiland. Dit eiland, waar wij verblijven, is dan wel niet onbewoond, maar veel eilandjes eromheen wel. We verblijven in homestay ‘The Panorama’ tijdens je ontbijt kijk je de zee op. En vanaf de vlonder kan je zo op een opblaas-unicorn van het water genieten, tenzij je eraf valt, wat wij natuurlijk doen. Eraf vallen. Het personeel kijkt toe en heeft gratis vermaak. De vrouw van de eigenaar is Nederlands, dus dat is erg leuk.

Op het eiland kan je goed een scooter huren. De weg is goed geasfalteerd het is er erg rustig op de weg en er is maar 1 hoofdweg, dus je kan niet verdwalen en dat is ook een fijne bijkomstigheid. Verder is het warm en best een beetje heuvelachtig. Allemaal redenen om de scooter boven de fiets te verkiezen. Dus al snel scheuren wij als onervaren scooteraars over het eiland en dat geeft het ultieme gevoel van vrijheid! Als we naar een strandje willen moeten we wel over een moeilijker weggetje met mul zand, stenen, kuilen en boomwortels, maar ook dat hebben we overleefd! Bijna niemand gebruikt hier een helm er is hier ook geen politie. De tweede scooterdag konden we toch een helm krijgen, dus dat hebben we gedaan. Dus ik hoop dat je trots bent, mama! ;)
Het eiland is prachtig en heerlijk rustig. Onderweg zien we mooi groen, veel palmbomen en we gaan lekker zwemmen en op het mooie ‘sunset beach’ liggen. We drinken een kokosnoot (die eigenlijk helemaal niet zo lekker smaakt) en we kijken naar de zonsondergang. Op de scooter kwam er een jongen naast ons rijden die ons nog wat dingen van het eiland liet zien en mooie springfoto’s van ons maakte. “Ah Belanda Goreng”, zeggen ze hier als je zegt dat je uit Nederland komt. Het betekent ‘Gebakken Nederlander’ en slaat op het feit dat Nederlanders graag bakken in de zon. Best veel Indonesische mannen zijn opzoek naar een westerse vrienden. Later bleek inderdaad dat hij met ons wilde trouwen, dat hebben we toch maar niet gedaan.

De  tweede dag van ons verblijf gaan we snorkelen. Voor ons weer een primeur! Dat was echt één van de leukste dagen tot nu toe. We gaan eiland hoppen en ontmoeten nog een paar Nederlandse stelletjes op de boot en dat is erg gezellig. Ik spring van de boot en probeer me het snorkelen eigen te maken. Alleen door je mond ademen, even wennen. Dan heb je nog flippers aan… ik weet niet precies wat de juiste techniek is. Er is best een sterke stroming en ik flipper zo hard ik kan, maar volgens mij niet hard genoeg want op een gegeven moment zie ik de groep niet meer. Ik ben alleen met een begeleider en we snorkelen heel lang. Af en toe duikt hij naar beneden, om me een mooie dingen aan te wijzen of te laten zien. Ondanks dat het even wennen is, ik aardig door moet flipperen en er soms water in mijn bril en snorkel komt, ben ik vooral aan het genieten. Ik zweef boven en het water en zie koraal in allerlei vormen. Grote ronde bollen, stekels en takvormig koraal. Een school kleine visjes schiet uiteen als ik er aan kom. Op een gegeven moment zwem ik echt tussen de vissen. Een gekleurde vis groen en roze gekleurd komt heel dicht bij, ik zie koraal in alle vormen, ik zie vissen in de mooiste kleuren waarvan ik het bestaan niet kende. Op een gegeven moment pakt de gids me bij de pols. Turtle! Roept hij. Ik flipper zo hard als ik kan, want er staat een stevige stroming, mijn bril is beslagen en ik zie eigenlijk alleen maar een blauwe waas. We blijven zwemmen en dan zie ik een lichtpuntje, ‘ja!’. Daar in het klein, helemaal benden: een zeeschildpad. Niet veel later zien we er nog een. Veel groter nu en mijn bril is niet beslagen. We zwemmen er achteraan en ik zwem best dichtbij ik schat zo’n zeven meter boven een zeeschildpad het duurt best een tijdje en dat is prachtig!

Na dit turtle avontuur gaan we naar de boot. En het blijkt dat ik een van de laatsten ben. Iedereen vindt dat ik het lang heb volgehouden. Ik snap niet dat zei het water al uit wilden… We varen naar een eilandje en daar is het genieten we zitten vol van de indrukken, het is gezellig, ontspannen en ik kan mooie foto’s maken. Ook krijgen we de lekkerste lunch: verse vis van de barbecue met vers fruit, het kan niet op. Daar hadden we wel zin in na elke dag 2 keer mie of nasi. Ook sporten we weinig en mogen we blij zijn als we op een dag 50 gram groenten binnen krijgen. Van echt een gezonde levenstijl is niet echt sprake, dus misschien moet ik me maar vast opgeven voor Obese voor als ik weer terug in Nederland ben.

Na de lunch zijn er nog twee snorkel locaties. We zien onder andere nemo visjes, zeekomkommer, een, lionfish, zeester en andere dieren die ik alleen maar kende van Burgers’ Ocean of Finding Nemo. Als we nog even zelf wat rond mogen snorkelen zien Lieke en ik een plek met veel koraal waarna de zee dieper wordt en er heel veel vissen zwemmen, magisch. Dit is de plek waar Nemo verteld werd dat je daar niet heen mocht zwemmen, want dat is gevaarlijk. Die wijze les hebben we onthouden en dat doen we ook maar niet. ’s Avonds kijken we naar de zonsondergang en dat maakt de dag compleet. Maandagochtend staan we vroeg op voor de sunrise en dit keer worden we wel beloond met een zonsopkomst. We houden nog een fotoshoot met zelfontspanner en schommels en dan is het weekend alweer bijna afgelopen. In de boot draait een film: ‘de GVR’, maar die kunnen we niet volgen met alleen Indonesische ondertitels. Ik luister daarom naar een opname van een muziektheater repetitie. Dat klinkt al goed! 14 en 18 juni, een week nadat ik terug kom spelen we namelijk onze voorstelling in het Posttheater. Dus ook daar moet ik nog even flink voor oefenen, maar dat komt vast goed. Hoop ik… Komen jullie kijken?

Ik ben aardig moe van het vroege opstaan. De reis duurt zo’n 5 uur, dus ik heb nog al de tijd om een filmpje te maken… Wauw, Karimunjawa wat was je mooi!