Het kustgebied van Semarang

12 april 2017 - Semarang, Indonesië

11-04-2017, Het kustgebied van Semarang

Een vrouw zit in kikkerstand gehurkt op straat. Ze verwijdert ijverig de schelp van mosselen, of iets wat daar op lijkt. Voor deze activiteit krijgt ze per dag 16.000 Indonesische Rupiah betaald, dat is iets meer dan een euro. De mosselen worden voor 15.000 Rupiah per kilo verkocht. Tegen de muur ligt een plastic zakje ijsthee. Water met thee, suiker en een rietje. Dat drinken wij hier ook veel, maar dan met ijs. Deze vrouw heeft geen toegang tot een vriezer. In het kustgebied van Semarang is het erg warm, dus als er al ijs in deze thee had gezeten dan was dat allang gesmolten. Elke middag om 15 uur komt de vloed. De straten en de huizen lopen dan onder water en het water blijft staan op de plek die het laagst is. Wanneer het water komt, ontstaat er geen paniek, want dit is de normale gang van zaken. Ook de kinderen mogen van deze moeder gewoon hun gang gaan in het vloedwater. Het water is een oorzaak van vele ziektes in dit gebied. Educatie over het voorkomen van ziektes heeft deze vrouw nooit gehad, al zou ze dat wel willen. Na haar trouwen is ze in deze visserswijk gaan wonen. Als ze na 30 jaar zou willen verhuizen, is een loon van 16.000 Rupiah per dag niet genoeg.

Het bezoek aan het kustgebied van Semarang is erg indrukwekkend. De ondergelopen en verzakte hutjes lijken onbewoonbaar, maar er wordt gewoon in geleefd. Dit is pas het harde leven. Op veel plekken ligt afval, er scharrelen overal dieren en de lucht is niet fris. Toch is het ook heel mooi. De mensen vertellen heel open over hun leven en we mogen alles vragen. Sommige vrouwen roepen dat we mooi zijn en willen ons graag aanraken en met ons op de foto. En dit keer vindt ik dat heel leuk. (Het gebeurt elke dag dat mensen naar ons glimlachen alsof we filmsterren zijn en dan voelt dat altijd een beetje raar. Serieus, als je overweegt beroemd te worden en twijfelt of constant bekeken worden echt wel leuk is, is het echt een aanrader om even in Indonesië uit te proberen hoe dat voelt.) Maar deze vrouwen  zijn anders. Echt dankbaar. Ik hoop dat ik met deze stage iets kleins voor deze mensen kan betekenen, ik vind het nu al heel bijzonder. De ochtend is warm en vermoeiend en ik weet niet precies wat de dag me verder brengt en hoe mijn dagen op de universiteit er uit zullen zien. Iets in mij zegt dat dat moet leiden tot stress, maar stress kennen ze hier niet. Dus ik probeer het zoveel op me af te laten komen en gewoon te zien wat er gebeurt en daar geniet ik ook wel van. Ik zit achterop te scooter, de wind waait langs mijn gezicht en ik ontspan. Niet teveel, want anders val ik in slaap en van de scooter. En dat willen we niet.

’s Middags brengen we een bezoek aan de ‘Ada market’. Het is een beetje vergelijkbaar met een V&D, maar dan niet failliet en het heeft ook huishoudelijke apparaten en schappen vol met koekjes. We worden verleid door alles wat ons leven hier aangenamer zou kunnen maken, maar we zijn er om de hoognodige dingen te kopen: een mes, een deken en een koelkast. Nee, dat laatste hebben we na lang wikken en wegen toch maar laten staan. Het zou niet in de auto passen. Van het shoppen kregen we zo’n honger dat we neerstrijken bij de MC Donalds’. Zo verrijken we ons echt met de Indonesische eetcultuur, want deze tent heeft rijst en chilisaus op het menu in plaats van een MC Kroket met Mayo.

We zijn inmiddels al aardig gesetteld op ons nieuwe plekje. De klamboe is, met veel, heel veel moeite, hamers, boren, ladders, haakjes en twee mannen uiteindelijk geïnstalleerd. Eén van de klamboemannen is zo blij dat hij ons nu echt kent dat hij telkens als we voorbij komen lopen ons heel enthousiast gedag zegt. De koude douche heeft ook zijn voordelen: ik sta veel korter onder de douche en dat bespaart tijd. ’s Avonds drinken we gezellig thee (uit onze nieuwe waterkoker) met koekjes en kijken we wel heel Hollands naar Boer zoekt Vrouw.

Omdat ik voor mijn onderzoek een vragenlijst aan ontwikkelen ben post ik vandaag een vraag aan jullie:

Thee drinken en Boer zoekt Vrouw kijken in Indonesië is…
A.      Super gezellig
B.      Ouderwets en gênant
C.      Niet oké, je moet gebruik maken van je tv met Indonesische zenders
D.      Anders, namelijk...

Foto’s

7 Reacties

  1. Nadine:
    12 april 2017
    D. Een goede manier om snel in slaap te vallen!
  2. Margot en joep:
    12 april 2017
    D. Een teken dat je je afkomst niet verloochent......

    Klinkt verder als een prachtige ervaring. Dat onderzoek wat je doet is maar bijzaak. Maar alles wat je meemaakt en ervaart, zit mooi in je rugzak!!!! Mooi dat je zo dicht bij de mensen en het gewone leven mag komen.
    Ik heb ooit na een reis naar Indonesië gedacht ook in Nederland koud te gaan douchen......mmmm, is me zelfs niet één keer gelukt. Ik denk dat het water hier kouder is :).
    Margot
  3. Paul:
    12 april 2017
    Hee Mariël! Wat een leuke verhalen stuur je! Behalve dan dat je boer zoekt vrouw kijkt.. Ik ga voor B: Ouderwets en gênant :) groetjes!
  4. Phia Teunissen:
    12 april 2017
    D: Leuke manier om je toch ff Hollandse te voelen en je gedachten te verzetten.
  5. Willy en Riet:
    13 april 2017
    D: Alle middelen gebruiken om je zo "thuis" mogelijk te voelen. Lekker kneuterig zwijmelen over de boeren en hun vrouwen en ondertussen waarschijnlijk al bezig zijn met je echte vragenlijst. Heel veel succes.
  6. Natasja&Michiel:
    13 april 2017
    Antwoord C natuurlijk! Lekker Indonesische soaps kijken :-)). Maar ja, wij verdragen Mw J niet zo goed. Sorry! Met thee en koekjes erbij klinkt het echter toch weer gezellig...
  7. Birgit:
    13 april 2017
    Ik vindt het zo mooi om te lezen! Wat een super ervaring! Geniet, zuig alles in je op! Maar pas op met ijs...... zitten veel bacterien in. Soms maken ze ijs van water wat echt niet schoon is. Ben voorzichtig dus! maarrrrrrrr...... boer zoekt vrouw????? nee toch.....ga door, hou ons op de hoogte!!! dikke kus