Nog een beetje vakantie...

De Boer zoekt Vrouw-vraag laat maar weer zien dat de uitkomst van een onderzoek heel anders kan zijn dan je eigen mening of verwachting. Ik koos namelijk ‘A: Super gezellig’. Jullie kozen alles behalve dat.

Semarang, 15-04-2017

We zijn nog maar amper begonnen of we hebben al een dag vrij. In Indonesië vieren we alle feestdagen van alle vijf religies met een vrije dag. Deze week is dat Goede vrijdag/Pasen. Volgende week maandag 24 april ‘vieren’ we Israj Miraj een Indonesische feestdag en de maandag daarop is het Labor Day. Dit heeft het vervelende gevolg dat we 3 weken achter elkaar een weekend van 3 dagen hebben. En dat we extra tijd hebben om te wassen, schoon te maken, leuke blogs te schrijven en leuke dingen in de omgeving te doen. We hopen maar dat we niet in de knel komen met de tijd voor ons onderzoek op deze manier, maar op dit punt in het onderzoek kunnen we ook thuis nog werken als het nodig is.

Wat betreft dat leuke dingen doen zijn we dit weekend al goed begonnen: gisteren bezochten we een Chinese tempel en het oude gebouw van de Nederlands-Indische spoorwegen wat ook wel ‘1000 doors’ wordt genoemd. ‘1000 doors’, omdat er zoveel deuren in het door Nederlanders ontworpen gebouw zitten. Het gebouw is prachtig om te zien en we hebben een leuke Indonesisch-sprekende gids met een student als vertaler. Er gaan ook verhalen rond dat dit gebouw een spookhuis zou zijn en er geesten rondzweven, maar daar mag de gids tegenwoordig niet meer zoveel over zeggen. Ze willen een andere reputatie voor het gebouw. Ze vertellen dat de kelder in de oorlog als gevangenis is gebruikt, dat er veel mensen overleden zijn en er daarom nu geesten zouden rondzweven. Wij hebben alleen Indonesische toeristen gezien…

Vandaag ging de wekker om 6.00 uur. Dat is hier best normaal. En wel omdat we vandaag meegenomen worden op uitstapje door een vriendin van onze begeleider: Onny. Onny is een enthousiaste en lieve vrouw die ons meeneemt naar Bandungan een bergdorp ongeveer een uur verderop. Ik zit achterin zonder gordel, want dat hoeft hier niet als je achterin zit. Al snel weten we een hoop van Onny. Ze heeft 3 zoons, ze heeft in Japan gestudeerd (en dat moeten wij ook echt gaan doen). Daarnaast houdt ze van dieren (ze heeft 200 katten gehad), van reizen en van praten…

Het is nog geen 8 uur in de ochtend en we hebben net 3 kilo aan zoetigheid gekocht. Een hele spekkoek, klepong en roomhoorns. Ook nog bananen-chocolade pannenkoekjes, cakejes en als klap op de vuurpijl hartige gefrituurde hapjes waar volgens haar mayonaise inzit. Dat laatste lijkt ons niet echt smakelijk, maar of we willen of niet ze gaat het voor ons kopen. En daar geniet ze van. En het is natuurlijk ook superlief. Samen met ons dieetvoedsel bestijgen we de auto met als grootste uitdaging deze dag door te komen zonder misselijk te worden.

Bandungan is heel erg mooi met bergen, zon en een wandeling naar de ‘top’ van de berg met kleine tempeltjes onderweg. Daarna gaan we nog een uur heerlijk lunchen. Om nog meer Indonesische gerechten te leren kennen vragen we soms wat iets op de kaart is. Onny legt het dan uit, zegt dat het lekker is en vraagt dan of we het willen proberen. Dat moeten we beslist doen hoor, alles proberen… En wij hoeven absoluut niets te betalen, want haar zoon krijgt een beurs vanuit zijn studie in Japan (en ja dat is echt iets wat wij ook moeten doen). Het was een heerlijke dag op een prachtige plek, Onny bedankt!

Zondag 16-04-2017
1e paasdag, Zwemmen 7-star hotel, Semarang

De chocolade-eitjes-pret ging dit jaar aan onze neus voorbij, maar dat maakt ons niet minder blij. Wij zwommen in de zon met uitzicht op de stad.
En aten als ons paasontbijt wat spekkoek en een ei.

De 30ste verdieping, daar zou het moeten zijn. Op het dak van een hotel in ‘t centrum van de stad.
Daar ligt dus het zwembad waar de dochter-van-de-collega-van-de-moeder-van-Lieke het over had.

En we komen nog wat tegen, hier midden in de stad,
studenten uit Nijmegen(!) daarmee delen we het bad.

Het is een helder weertje, de zon schijnt lekker fel.
Dus wij gaan lekker zonnen op het dak van het hotel.

We hebben ons goed ingesmeerd, daar zijn we van overtuigd.
Dus laat die zon maar komen, brandt het bruin maar op de huid!

Geen muziek, geen gekletter van water en geen roep tot gebed zal je hier horen.
Alhoewel dat zal komen door die (zwem)doppen in mijn oren.

Het uitzicht over de stad zie ik als ik naar achteren kijk.
Veel huizen en wat bomen die op een heuvel liggen, daar tussen al die huizen ligt de universiteit.

En kijk ik recht naar voren, zie ik de andere kant. In de lucht daar zweeft een vlieger, eentje met wel heel lang draad.
Beneden het verkeer dat gaat als mieren over straat.  

En als je heel veel verder kijkt, nog steeds aan deze kant
Dan zie je schepen op de zee, het einde van het land

Het is hier best wel warm de zon gaat goed tekeer.
Ik denk toch dat ik rood wordt de crème beschermt niet meer.

De wind blaast een briesje dat warm is en verkoelt.
Dit is nou precies wat de dochter-van-de-vriendin-van-de-moeder-van-Lieke met een mooi zwembad bedoelt.

Vlak voor de zee daar ligt het dan, je ziet het van hieraf niet.
De arme wijken met de mensen in het kustgebied.

Zij hebben het vast ook erg warm, maar niet zo luxe als wij.
Maar misschien aten ze vanochtend wel net als wij een ei.